به گزارش خبرنگار دفاعی و امنیتی باشگاه خبرنگاران؛ در 21 آبان 1393، اولین پهپاد پنهان‌کار بمب‌افکن جمهوری اسلامی ایران، طبق وعده فرمانده هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بر فراز آسمان کشورمان به پرواز درآمد.

این موفقیت چشمگیر که ظرف مدت کمتر از سه سال از دستگیری  Lockheed Martin RQ-170 Sentinelاتفاق افتاد، از همان آغاز مخابره این خبر،واکنش‌های مختلفی را از سوی رسانه‌ها، سازمان‌ها، کارشناسان بین‌المللی و علی‌الخصوص مقام‌های آمریکایی در پی داشت.  

همه مسئولین نظامی و سیاستمداران آمریکا تا قبل از ارائه تصاویر مربوط به تصرف آرکیو170 در آذر 1390، توان نظامی و تکنولوژیک ایران را در به‌زمین نشاندن این متجاوز انکار می‌کردند.
این پهپاد پیشرفته آمریکایی پس از شناسایی توسط رادارهای نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران، با تسلیم شدن در برابر توان جنگ الکترونیک نیروی هوافضای سپاه پاسداران، بدون کمترین خسارت ممکن به غنیمت گرفته شد. این دستاورد مهم دلاورمردان ایران، بار دیگر، خاطره شکست‌های پی‌در‌پی آمریکا را از زمان سقوط لانه جاسوسی‌، رسوایی طوفان شن طبس، و شکست‌های متعدد اطلاعاتی دهه 60، 70، 80، و 90 در اذهان ملت و دولت آمریکا زنده کرد.

در این گزارش، قصد داریم پس از بررسی مقاصد آمریکا در استفاده از پرنده‌های بدون‌سرنشین و جنایات این کشور در حملات پهپادی علیه مردم مظلوم منطقه، در نهایت، ایستادگی، عزت و تعالی غیرت‌مندان کشورمان را در صف‌آرایی مقابل دشمنان به‌نظاره بنشینیم.

سابقه طولانی استفاده از پهپاد در تجاوزات و جنایات آمریکا
ردپای استفاده از پرنده‌های بدون سرنشین در کلکسیون جنایات رژیم آمریکا، در تجاوز به خاک ویتنام نیز به‌ چشم می‌خورد. در این جنگ که سربازان آمریکایی بنا به دستور دولت از هیچ اقدامی فروگذار نکردند و فقط در یک مورد حدود 503 غیرنظامی را بعد از تجاوز، شکنجه و قطع‌عضو قتل‌عام کردند، در نهایت تاریخچه حقوق‌بشری آمریکا بار دیگر با سرافکندگی و کوله‌باری از جنایات جنگی به آغوش رسانه‌های خود پناه برد تا زخم رسوایی‌شان بیش از این چرکین نشود. در این جنگ که در ویتنام به Resistance War (جنگ استقامت) مشهور است، آمریکا کاروان عظیم نظامی خود را با همه امکاناتش به میدان فرستاده بود که البته حداقل 10 هزار فروند از هواپیماها و هلیکوپترهایش هم سرنگون شدند.

پهپادهایی که آمریکا از آن‌ها علیه نیروی‌هوایی خلق ویتنام(VPAF) استفاده می‌کرد عمدتاً از نوع Ryan بودند. این پرنده‌ها توسط شرکت هوانوردی رایان(Ryan Aeronautical Company) در شهر سن‌دیگو ایالت کالیفرنیا ساخته می‌شدند. این شرکت که در سال 1934 تأسیس شده بود، تولیدات متنوعی از قبیل هواپیماهای آموزشی، جنگنده، عمودپرواز و غیره داشت.

یکی از تولیدات این شرکت، مجموعه پهپادهای Firebee بودند. این پهپادها، اولین پرنده‌های بدون سرنشین با موتور جت بودند که با انگیزه اولیه آموزش پدافندی نیروی‌هوایی و به‌عنوان پهپاد‌هدف ساخته شدند ولی نمونه‌های تهاجمی آن‌ها نیز بعدها برای شرکت در جنگ‌‌‌های خودساخته آمریکا (از جمله جنگ ویتنام) تولید شدند. مجموعه پهپادهای Firebee، یکی از پراستفاده‌ترین پهپادها در نوع خود در سطح جهان بودند.

شرکتRyan  در سال 1969 با شرکت صنایع تکنولوژیک Teledyne ادغام شد. شرکت Teledyne-Ryan در سال 1999 توسط شرکت Northrop Grumman خریداری شد و دیگر شرکتی با نام Teledyne-Ryan وجود خارجی ندارد، اما Teledyne Technologies که "رابرت محرابیان" را به‌عنوان رییس هیئت مدیره خود دارد، همچنان در شهر Thousand Oaks ایالت کالیفرنیا مشغول به‌کار است.

پروژه موشک‌  ADM-160 MALDیکی از تولیدات شرکت ادغامی Teledyne-Ryan بود که البته با همکاری DARPA (آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته وزارت دفاع آمریکا) انجام شد.

موشک‌های (به رنگ قرمز) ADM-160 MALD 

غافل‌گیر شدن از جهش‌های علمی شوروی و توسعه جنگ‌افزار

به گفته مقامات نظامی آمریکا، آژانس DARPA که مسئول توسعه فناوری‌های جنگی است، پس از غافل‌گیر شدن از جهش علمی شوروی در پرتاب ماهواره Sputnik1 (در سال 1958) به‌دستور "آیزنهاور" و با نام اولیه ARPA آغاز به‌کار کرد تا دیگر از پیشرفت‌های علمی-نظامی شوروی این‌چنین شگفت‌زده نشوند. مشابه آژانس DARPA، بنیاد پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته صنایع دفاعی روسیه است که رسماً در سال 2012 در مسکو تأسیس شد.

ماهواره Sputnik1 شوروی

RQ-1 Predator، MQ-9 Reaper، X-45، X-47، Phantom Ray و پهپادهای عمودپرواز(VTOL) از جمله پرنده‌هایی هستند که با حمایت و مشارکت این آژانس، توسط شرکت‌های General Atomics، Boeing و Northrop Grumman ساخته شده‌اند. این پهپادها به صورت مشترک توسط سازمان جاسوسی سیا، نیروی‌هوایی و دریایی آمریکا، نیروی‌هوایی سلطنتی انگلیس، اداره حفاظت مرزی آمریکا(CBP)، و ناسا مورد استفاده قرار می‌گیرند.

X47B

فعالیت‌های آژانس DARPA، در زمینه‌های بسیاری از جمله هوافضا، انواع موشک‌‌ (کروز، بالستیک، اژدر)، آزمایش‌های هسته‌ای، IT، علوم رفتاری، فیزیک پرتو، لیزر، سیستم‌های رادار، موقعیت‌یاب‌های ماهواره‌ای، مراقبت و شناسایی، علوم رباتیک، زره و ضدّ زره، جاسوسی فضایی-ماهواره‌ای، پهپاد و دیگر حوزه‌ها متمرکز بوده است. ظاهراً از سال 1960، فعالیت‌های فضایی غیرنظامی این مرکز بر عهده سازمان ناسا گذاشته شده است.

توسعه پهپادهای مافوق صوت(hypersonic) و ماشین‌های جنگی بدون سرنشین(UGV) نیز در دستور کار آژانس DARPA قرار دارد.

اکنون، شرکت‌های بسیاری در آمریکا در حال ساخت و توسعه پهپاد با اهداف کاربردی متنوع هستند که البته در این میان، هدف تهاجم، کشتار و جاسوسی طبیعتاً در اولویت است. شرکت‌هایBoeing ، General Atomics،Lockheed Martin ،AeroVironment ،Textron  و General Dynamics شرکت‌های فعال تولید پهپاد در آمریکا هستند.

IAI هم شرکت صنایع هوافضای رژیم غاصب صهیونیستی است که تا قبل از توانمندی پهپادی نیروهای مقاومت، تا مدت‌ها در زمینه استفاده از پرنده‌های بدون سرنشین، در آسمان لبنان و غزّه جولان می‌داد.

تعریف پهپاد و تفاوت آن با موشک‌های کروز

پهپاد یا هواپیمای هدایت‌پذیر از دور(UAV)، طبق تعریف سازمان ایکائو (سازمان بین‌المللی هوانوردی غیرنظامی)، یک وسیله هوایی بدون سرنشین است که به‌طور کلی به 2 دسته خودکار(autonomous) و کنترل از دور(RPV) تقسیم‌بندی می‌شود. مسلماً کشورهای سازنده به‌دنبال ارتقاء پهپادهای خود به تکنولوژی تمام‌خودکار هستند- در حالت تمام خودکار، مختصات جغرافیایی مسیر پرواز توسط کاربر در حافظه پهپاد ذخیره می‌شود و هواپیما با استفاده از سامانه GPS و سیستم ارتفاع سنج می‌تواند مسیرهای از پیش تعیین شده را طی نماید که البته امکان اعمال تغییرات مسیر در حین پرواز توسط ایستگاه زمینی نیز وجود دارد.

ایستگاه زمینی کنترل و هدایت پهپادهای مهاجم آمریکا

بمب‌های پرنده(flying bombs)، اولین تلاش غرب برای دستیابی به موشک‌های کروز امروزی بودند. اولین نمونه از بمب پرنده با نام V-1 flying bomb در حدود سال 1944 توسط آلمان نازی ساخته شد. آمریکا بعداً توانست با اِعمال مهندسی معکوس از بقایای یک نمونه از این بمب که به انگلیس شلیک شده بود، بمب پرنده بومی خود را با نام Republic-Ford JB-2 بسازد.

V-1

شاید تصور عموم این باشد که فرقی بین پهپاد و موشک‌ کروز نیست، اما باید گفت که پهپاد برخلاف موشک کروز، بعد از اتمام مأموریت قادر به بازیابی و استفاده مجدد است. همچنین باید اشاره کرد که یک پهپاد می‌تواند حجم قابل‌توجهی از مهمات را با خود حمل کند، ولی موشک کروز خودش جزء مهمات است. ساخت موشک‌های کروز در یک کشور، به معنای توانمندی بالقوه صنایع نظامی آن در ساخت پهپادهای پیشرفته به‌شمار می‌رود.

نمایی از موشک کروز یاعلی‌ع- (به رنگ قرمز)، با برد 700 کیلومتر


موشک‌های کروز قادر و نصر هواپایه در کنار جنگنده F4

سابقه استفاده از پرنده‌های بدون سرنشین، به بیش از یک قرن پیش بازمی‌گردد. زمانی که اتریشی‌ها برای حمله به شهر ونیز ایتالیا از بالن‌های بدون سرنشین مجهز به مواد منفجره استفاده کردند، نخستین تلاش بشر در ساخت جنگ‌افزار بدون سرنشین در آگوست 1849 رقم خورد. سیر تکامل پهپاد به شکلی که امروزه شاهد آن هستیم، از اوایل قرن بیستم آغاز می شود و از ابتدای جنگ جهانی اول تا پایان جنگ جهانی دوم تا به امروز، سرعت غیرقابل تصوری به‌خود می‌گیرد.

با توجه به کاربرد روزافزون پهپاد در عرصه‌های مختلف، امروزه دسته‌بندی‌های جزئی‌تر دیگری نیز به‌وجود آمده است. عباراتی مثل NUAV، MAV و VTOL UAV از جمله این دسته‌بندی‌ها در عرصه ساخت پهپاد هستند. در مجموع، واژه drone برای اشاره به همه انواع پرنده‌های بدون سرنشین به‌کار می‌رود.

اگر یک پهپاد، صرفاً با هدف اولیه تهاجم طراحی شده باشد، به آن UCAV گفته می‌شود که مخفف  Unmanned Combat Aerial Vehicle است.

ظاهراً کشتار غیرنظامیان کشورهای منطقه و جهان، به‌نوعی سرگرمی برای نظامیان آمریکایی تبدیل شده است. به گزارش دیلی‌میل، به ازای هر تروریست ادعایی دولت اوباما، 50 غیرنظامی کشته می‌شوند که در میان آن‌ها کودکان بسیاری نیز به‌چشم می‌خورند.

حمله پهپادهای آمریکا به افغانستان و پاکستان از حدود سال 2004 توسط دولت بوش شروع شد. شمار تجاوزات آمریکا در زمان اوباما که دارنده جایزه صلح نوبل است، نه‌تنها کاهش نیافته، بلکه بر وسعت آن‌ها در سایر کشورهای اسلامی نیز افزوده شده است.

بنا به گزارشهای متعدد‌ نهادهای بین‌المللی مانند اداره روزنامه‌نگاری تحقیقی لندن(BIJ)، سازمان Reprieve، مؤسسه New America Foundation، سازمان دیدبان حقوق بشر(HRW)، نشریه  Long War Journal، وبسایت Pakistan Body Count، و سازمان عفو بین‌الملل(AI)، تاکنون حداقل 900 غیرنظامی توسط پهپادهای آمریکا در شمال‌غرب پاکستان و در مرز افغانستان کشته شده‌اند که حداقل 200 مورد از آن‌ها کودک بوده‌اند. گفته می‌شود که کشتار پهپادی آمریکا در افغانستان، پاکستان، یمن، لیبی و سومالی توسط بخش عملیات ویژه سازمان جاسوسی سیا(Special Activities Division) انجام می‌شود.

گزارشی که اداره روزنامه‌نگاری تحقیقی لندن در نوامبر 2014، صرفاً از پاکستان جمع‌آوری کرده به قرار زیر است:

حملات پهپادهای آمریکا در اکتبر 2014: 9 مورد /// تعداد افراد کشته شده: 50 نفر

تعداد حملات پهپادهای آمریکا از سال 2004 تا 31 اکتبر 2014: 402

تعداد حملات پهپادها در دوره بوش: 52

تعداد حملات پهپادها در دوره اوباما: 350

تعداد غیرنظامیان کشته‌شده: 957

تعداد کودکان کشته شده: 202

تعداد مجروحین: 1695

گزارش اداره مذکور از کشتار پهپادهای آمریکا در یمن:

تعداد حملات پهپادهای آمریکا از سال 2002 تا 31 اکتبر 2014: 199 مورد

تعداد غیرنظامیان کشته‌شده: 151
تعداد کودکان کشته شده: 18

تعداد مجروحین: 319

گزارش این اداره از کشتار پهپادهای آمریکا در سومالی:

تعداد حملات پهپادهای آمریکا از سال 2007 تا 31 اکتبر 2014: 10 مورد

تعداد غیرنظامیان کشته‌شده: 1

تعداد مجروحین: 3

آمار تلفات در سایر عملیات مخفی آمریکا در سومالی:

تعداد حملات مخفی: 11

تعداد غیرنظامیان کشته‌شده: 47

تعداد کودکان کشته شده: 2

تعداد مجروحین: 21  

ادامه در :چشم تیزبین پهپادهای ایرانی در پهنه آبی آسمان   2

yjc.ir

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: